Күләш Ахметова

    Сен кеткен соң басталған-ды басқаша ән,

Жүгіреді жылдар шашып шаңға шаң.

Жырларымды көп адамдар тыңдаған,

Ана, сен ғой естімедің ешқашан.

Сен тоқыған шілтер мынау тозбаған,

Ал мен болсам, тозбайтұғын сөз бағам.

Here адамды сақтау қиын зат құрлы?! -

Дейді менің бота көңлім боздаған.

Ой тоқып ем, шілтер емес, шықты өлең,

Тоқи берем, ұқпасам да түк те мен.

Уақыттан сызат түскен сандықта

Шілтер жатыр соңғы гүлі бітпеген.

Шашыраған сәулесі бар жұлдыздың,

Шашыратқы гүлдері бар қырғыздың.

     Тамаша дәстүрімді халқыма тән,

Жоғалтпай, аялашы, алтын Отан!

Орны боп шын достықтың әуелесін

Үстінен жұлдыз жауған алтыбақаң.

Осында қыз танысса жігітпенен,

Жас жүрек сезімдерін ірікпеген,

Жүректен жүректерге жетіп жатқан

Бір ғажап дүние ғой үміт деген!

Табылмас жан байлығы сатып алса,

Арулар сәнденеді тотытларша.

Басына алтыбақан жиналады

Кімде-кім жүрегінде оты болса.

Жұлдыздар, сонда айрықша жанушы еңдер,

Бұлбұлдар, үнсіз тыңдап қалушы еңдер.

Ән төккен кемпірқосақ секілді еді

    Шам қаласы. Ояндым таң алдында.

Таң алдында бөленді санам нұрға.

Ғарыш жақтан ғажап саз құйылып тұр!

Құдірет бары білінді маған мұнда.

Таң шапағын көруден артық бар ма?

Періштелер ұша ма қалқып таңда?

Алагеуім кез еді , елең-алаң,

Өн бойымды ұлы әуен балқытқанда.

Дұға деуге болады, тілек деуге.

Нүрлы рухқа толғандай жүрек, кеуде.

Ұлы әуез бе,

Әуеден жіберілген

Жан әлемін адамның реттеуге.

Қайдамын мен?

Қай мезгіл?

Нешік халім?

Жүргем жоқ па жұмақтың кешіп бағын.

     Күмбезін көріп анамыз Айша бибінің,

Көзіме жас кеп, кеудеме толды күй бүгін.

Сақтай алмаппыз бастапқы таза қалпында

Хас шебердің қалдырған қымбат сыйлығын.

Өрнекке қара өмірмен бүкіл өрілген,

Топырақ мықты екен ғой тіпті темірден.

Қымызға илеп, қыл қосып құйып, қыздырған

Қыштарды қатал уақыт қалай кемірген.

Жер сұлу - күзде.

Күздегі бұлттар тым кезбе.

Күздегі тірлік, күздегі көңіл мүлде өзге.

Бітпейтін мұң мен сағыныш, талант бірлігі

Биіктік берген, сұлулық берген күмбезге.

   Жазылған жырлар! Жанымның құйттай құстары,

Жайлап жүрсіңдер тірліктің қайсы тұстарын?

Сендерді көріп сүйсініп жүр ме достарым,

Таңырқап жүр ме, табалап жүр ме дұшпаным?

Ұшырып ем ғой, шартараптарға барсын деп,

Сендерден біреу керегін тауып алсын деп.

Ғимараттардың басына емес, өмірге

Ғашық жандардың кеуделеріне ұя салсын деп.

Құйттай құстарым, жаныммен жіпсіз жалғасқан,

Сау жүрсіңдер ме ақ қанаттарың талмастан?

Қалған жоқсыңдар ма қалтарыстарда елеусіз

Ғажап саздарды тыңдаған кезде таңғы аспан?