Дұшпаның бар ма?

      -Дұшпаның бар ма? -дейсің,

Қайдан білем...

Әйтеуір, жүрген жерім - сайран кілең.

Қазақтың қайсы үйіне барсам-дағы,

Алдымда - ақ дастарқан, жайған кілем.

Дұшпаным жоқ-ау деймін, түрі жаман...

(Сірә, мен бұл майданда тірі қалам.)

Қазақтың қайсысымен кездессем де

Қайрылмай кеткені жоқ бірі маған.

Достастым кішісімен, үлкенімен,

Өзімшіл өжетімен, үркегімен.

Ата-қазақ алыста той жасаса,

Алдымен тізіміне тіркері - мен.

Қайғырмаймын соңымнан сөз бөскенге

Білемін бұғатынын кездескенде,

Әйтеуір, жүздерінде жылылық бар,

Қазақтың қайсысымен кездессем де.

-Дұшпаның бар ма? - дейсің,

Қайдан білем...

Асыр caп
ортасында ойнап жүрем.

Сірә, мен
бақыттымын дұшпаны жоқ,

Үйден шықсам - сауық пен сайран кілең.