ВЕРНУТЬСЯ

       Қалқам,

Мен Лермонтов, Пушкин де емес,

Есенинмін демедім ешкімге мен,

Қазақтың қара өлеңі - құдіретім,

Онда бір сұмдық
сыр бар естілмеген.

Жат жерді жастанғанда жазатайым,

Қанымен жазды, мүмкін, ағатайым.

...Қасиетіңнен, қара өлең, айналайын,

Қазақтың дәл өзіндей қарапайым.

Түзу-түзу тілінген таспадайын,

Қамшы өремін таспадан басқадайын.

Қаламасаң қамшымды аулақ жүргін.

Қараша үйдің есігін ашпа, ағайын!

Түзу-түзу жыртылған аңыздайын,

Аңызыма неге нәр тамызбайын.

Қара өлеңі қазақтың қаза болса,

Қара көзден неге қан ағызбайын.

Іздемпаздық менің де бар өнерім,

Будан жасап бидай мен тары егемін.

Қазан-миым бәрін де қайнатады.

Дара қойып қазақтың қара өлеңін.

Ақынмын деп қалай мен айта аламын,

Халқымның өзі айтқанын қайталадым.

...Күпі киген қазақтың ңара өлеңін,

Шекпен жауып, өзіне қайтарамын...