Адасқанның алды - жөн, арты - соқпақ | Информационный портал г.Уральска

Адасқанның алды -
жөн, арты - соқпақ,

Оларға жөн -
арамның сөзін ұқпақ.

Қас маңғаз, малға
бөккен кісімсініп,

Әсте жоқ кеселді
істен биттей қорқпақ.

Бір аршопке
шапаны сондай шап-шақ,

Мүшесінен буынып,
басады алшақ.

Қас алдына
жымырып келемін деп,

Ақ тымақтың
құлағы салтақ-салтақ.

Жаздыгүні ақ
бөркі бүктелмейді-ақ,

Қолында бір сабау
бар, о дағы аппақ.

Керегеге сабауды
шаншып қойып,

Бөркін іліп,
қарайды жалтақ-жалтақ.

Қу шалбар
қулығына болған айғақ,

Тізесін
созғылайды қалталанса-ақ.

Ұстаудағы кісідей
мезгілі бар,

Күні бойы
шешініп, бір т...-ақ.

Тірі жанға құрбы
боп жап-жасында-ақ,

Қалжыңдамақ,
қасынбақ, ыржаңдамақ.

Бет-аузын сөз
сөйлерде жүз құбылтып,

Қас кермек, мойын
бұрмақ, қоразданбақ.

Осындай сидаң
жігіт елде мол-ақ,

Бәрі де шаруаға
келеді олақ.

Сырын түзер біреу
жоқ, сыртын түзеп,

Бар өнері - қу
борбай, сымпыс шолақ.

Олардың жоқ
ойында малын бақпақ,

Адал еңбек, мал
таппақ, жұртқа жақпақ.

Жалғыз атын
терлетіп, ел қыдырып,

Сәлемдеспей,
алыстан ыржаң қақпақ.

Автор:

ВЕРНУТЬСЯ