Бір әйелдің ботасын жоқтағаны

      Ертеде бір қатынның
бойжеткен қызы болыпты. Екі ботасы

бір інгенге тел
болыпты. Үйіне бір қонақ қонып: «Қырықтың бірі

- қыдыр!» - деп,
тойғызып, сыйлап салыпты. Таң сәріде қатын

түрегелсе, екі
ботаны ит-құс тып-типыл қылып кетіпті.

Түйе боздап,
азынап тұр дейді. Сонда қатын екі бүйірін таянып,

отыра қалып,
дауыс қылып ботасын жоқтағаны:

Боз інген боздап
тұр-ау ботасына,

«Қонағым қыдыр
болған» - жатасың ба?

Қыдыр болған
кісіге қыдыр-дағы

Мен сиейін
қонақтың батасына!

Екі ботам бар
еді қауыпы май,

Қара малдан аз
еді-ау сауыным-ай!

«Кешкі қонақ қыдыр!»
деп, жұрт айтады,

Енді қонақ
жолатпан ауылыма-ай!

Есік алды қара
су, балдыры бар,

Балдырына атыңды
шалдырып ал.

Айдап келген
ботамды байлап салмай,

Ерке қарым, ұйқыңды
қандырып ал!

Екі ботам бар
еді, бота-ақ еді,

Қонған жерім
ботаға от-ақ еді.

Айдап келген
ботамды байлап салмай,

Ерке қардың
іздегені қонақ еді.