Экспромт

       Қайғы келсе, қабағынан қар жауып,

Ілдіресің қыл мойынға дар бауын.

Түсінгенге бұл жолдарым теңеу ғой,

Нағыз адам болмақ, емес зарлауық.

Ал қуаныш келеді екен жар салып,

Шапағаты, мейірімі қаншалық!

Бұл тірлікте тиесілі тағдырды,

Жүреміз ғой талғамастан қарсы алып...