Қасым солай болмаса...

         Дейсіңдер-ау!
Қасымның несі басым?!

Қасым солай болмаса, несі Қасым,

«Ақынмын» деп қопаңдап жүргендердің

Әммесінен Қасымның десі басым.

Қуат алып жырына бәз-даладан,

Ол жанған.

Күні жоқ-ты маздамаған!

Өлісінде өнеге болғаны анық,

Тірісінде біреуге жазған Адам...»

Жалын жұтып, жанын жеп жазған құрлы,

Өлеңінің өлмеуін арман қылды.

Тасқа басып қалдырды тәкаппар жан,

Қан менен жас аралас тарлан-жырды.

Жеді.

Тынды...

Керемет дерттер төиіп,

Кең кеудеде кетті ғой кектер сөніп.

Қасым деген - қалғыған жанартау ғой,

Жанартау ғой.

Жанды да кетті өртеніп.

«Бір күй бар домбырамда...»

(Иесі Қасым)

Қасым солай болмаса, несі Қасым!?

Жыр бәйгеге аттанған адам болса,

Сөредегі Қасымын есіне алсын!..