(Есенқұл Жақыпбековке)
Торқа киіп, той кешіне бармаған,
Аш өзегін өлеңменен жалғаған.
Ар, ибасын ақындыққа арнаған,
Көре қалсам көзі тірі ұлы ақын,
Қалай өлмей жүргеніне таң қалам.
Жұпынылау күй кешкенмен есалаң,
Жұмбағы әлі шешілмеген осы ағам.
Құдай қандай топырақтан жасаған,
Біз сияқты жетілмеген жетімнің,
Пірәдардай пірі болған Есағам.
Алтын балық айтатындай арман-ән,
Өзен, көлден өзін-өзі аулаған.
Бар сауабы балағынан саулаған,
Жота, қырда жортып жүрген жаралы,
Жоны алапес жолбарыстан аумаған.
Мінезіне мін тақпастан мекердің
Өр мінезін аласартпай өтер кім.
Көңілінің көпіріндей екі елдің,
Ескерткішін соғар ма еді алтыннан,
Ескі көзден қалған көк көз көкемнің.
- 96 просмотров