Мұхтар Шаханов

Желтоқсан алаңы

Сәл аялдап, тағзым етпей бұл алаңнан өтпеңдер...

Желтоқсанда ызғырықтан тiтiркенiп көк пен бел,

Бұл жер, қалқам, асқақ рух жарылысы өткен жер,

Қайта оянған ұлт намысы қызыл қанға бөккен жер,

Ерте есейген ару қызды шаштан сүйреп, тепкен жер,

Жатты мұнда естен танып, күзге айналған көктемдер...

Алаң шетiн қоршап тұрған шыршаларға ала көк,

Тағдырының той-қызығы тарқаған

Өлкедегi ең бай әрi қарт адам

Сәуле шашқан досы түгiл қасына,

Шығып алып құзар таудың басына,

Жаратқаннан ұлы демеу сұрады,

Үш күн, үш түн жалбарынып жылады.

- О, тәңiрiм,

Санам мұңға шайлықты,

Бердiң маған бұл маңда жоқ байлықты.

Адам аз ба барлықты даңқ санаған,

(Рухсыз күш формуласы)

«Елге ұстаздық еткен қарттан алғыр, құйма құлақты,

Қонақтары сұрапты:

- Аға, неше балаңыз бар соңыңыздан самғаған?

- Бір жарым! - деп тіл қатыпты әлгі адам.

-
Ал, дәл айтсам, үш ұлым бар зерек әрі білімді,

Үшеуі де ғылым қуып назарға ерте ілінді.

Сол үш ұлдың бірі ғана қайсар, ұшқыр арманын,