Мұхтар Шаханов

   (Жарылкасын Нұсқабайұлына)

   Ерте, ерте,
ертеде

Отырарда,

Біздің іңкәр
өлкеде,

Иық бұрмай тек
білімнен басқаға

Қатар өсті екі
бірдей жас бала.

Қатар жүріп сан
өнерге машықты,

Бірге оқыды,

Бірге ойнады
асықты.

Екеуіне назар
бұрды ел ерек,

Өйткені олар
дарынды еді керемет.

"Таңдайымыз
өрісті оймен татымақ",

Деп қуана езу
тартты атырап,

Ал дарындар

         Мальта қызы
жиырма үшке толғанда

Иек артып
арманға,

Жанары жайнап,

Шашына аляндр
гүлінен жемелек байлап,

Қоштасып бал
дәурен шағымен саялы,

Өртеніп іштен,

   Мұхтар Шаханов - өзiнiң адасқақ дүлей дәуiрiнiң белсендi ар-ожданы. Оны
билiк тұғырындағылар бағалай қояр ма екен? Бiрақ мен осындай азаматтың өзiме
жақын дос екенiн мақтан етемiн.

    Намыс туы желбіреген өрінде,

Дүниеге келтірген сан алыпты,

Отырарда,

Менің тұрған жерімде

Мынадай 6іp асқақ аңыз қалыпты.

Жігерімен жіберердей тасты үгіп,

Өнер, ойы тармақты,

Адал, жайсаң жас жігіт

Ел ырысын шашып өткен

Тосын келген қасіреттен

Жанын салып тұған жерін қорғапты.

    Қырқасынан қыран ұшқан, сен ержеткен аймақты,

Ертеде бip хан билептi, қайсар әрi қайратты.

Қартайса да, шапқан аттың құлағында ойнапты,

Қия тартқан мақсатына иек артпай қоймапты.

Өз елiнiң абыройын,

Қорғанысын, ақыл-ойын

Қайтсем биiк көтерем деп ойлапты.

Бip болса да бiрегейлi,

Хандығына түбегейлi