Арман

       Мезгіл бар ма құтылар,                                                                          

Шынжырлаулы тағдырдан?

Бірақ ой жоқ ұмтылар,

Табылар тағдыр дағдыдан.

Рахымы жоқ
шынжырға

Байқамастан
шалдырған,

Аяқ, қолы құрсауда,

Зарлауда жүр «балдырған».

Желк-желк еткен жас шалғын                                                      

Суық желмен майысып,

Селк-селк еткен болды күн

Көтермей белі қайысып.

Ажарлы, нұрлы ақ балғын                                                               

Заманмен тозды сайысып,

Көңіл құрғыр
соп-солғын,

Жылдам суып, жай ысып.

1916