Мезгіл бар ма құтылар,
Шынжырлаулы тағдырдан?
Бірақ ой жоқ ұмтылар,
Табылар тағдыр дағдыдан.
Рахымы жоқ
шынжырға
Байқамастан
шалдырған,
Аяқ, қолы құрсауда,
Зарлауда жүр «балдырған».
Желк-желк еткен жас шалғын
Суық желмен майысып,
Селк-селк еткен болды күн
Көтермей белі қайысып.
Ажарлы, нұрлы ақ балғын
Заманмен тозды сайысып,
Көңіл құрғыр
соп-солғын,
Жылдам суып, жай ысып.
1916
- 131 просмотр