Ғабдолға

      I

     Ғабдолым, алдым хатыңды,

Жарқ етті кеште бір бақыт.

Сенің от махаббатыңды

Шырақ еттім бейуақыт.

Елестеп өтті алдымнан

Жаралы жылдар бейнесі,

Қаралы туын жамылған,

Шіріген қанмен жейдесі.

Жалдап бір жүріп қан жұтқан,

Адамды қылғып тірідей,

Түскендей жерге тамұқтан

Қап-қара алып бір дүлей,

Ырситып темір тістерін,

Жалақтап, жалмап, жұтынып,

Істеп бір алып істерін,

Түр әлі тоймай, құтырып.

Жүрегім шоққа көмілді,

Жанымды жайдым өртеңге.

Сұмдықта
кеткен кегімді

Қайтара алмай өтем бе?

Жеді ғой іштен өкініш

Қайратымды үңгіп, қуыстап.

Кеудеде тынған дауыл күш,

Шығасың қай күн ту ұстап?!

 

    II

    Сырласып, досым, сенімен,

Кеш еді оймен табысқан.

Айдаһар соғыс лебімен

Тартты кеп мені алыстан.

Құлдырап
Қиыр Шығыстан,

Бұлдырап
қырда, тауларда,

Жазылып көңілім құрысқан,

Жұлдызым
жүзіп заңғарда;

Шабытпен түлеп шарқ ұрып,

Құдіретті
бір күш қонғандай,

Алысты көзбен шақырып,

Мерекем менің болғандай;

Қып-қызыл дария майданға.

Басыммен сүңгіп келемін,

Бойлап бір шығып қайраңға,

Ойлап бір кешіп тереңін.

Білмеймін қайда жоғалттым

Сескену, қорқу дегенді?

Есігін қақтым дозақтың

Өлеңмен келіп мен енді.

Жанымды салсам жалынға,

Жанады-ау деп те сескенбен.

Жап-жасыл балғын шағымда

Шомылып өртке өскем мен.

Қалсам бір қаусап мен өліп,

Достарым, аңсап, өкінбе!

Нажағайлы қара бұлт
болып,

Жаңбыр боп жауып өтті де.

1943.