Бір түйір
ірімшікті тауып алып,
ірімшікті тауып алып,
Ағашқа Қарға
қонды ұшып барып.
қонды ұшып барып.
Тоқ санап
ірімшікті көңіліне,
ірімшікті көңіліне,
Жей қоймай, отыр
еді ойға қалып.
еді ойға қалып.
Қашаннан белгілі
аңқау ала Қарға,
аңқау ала Қарға,
Нәсіпке бұйырмаған
шара бар ма?
шара бар ма?
Шығатын шығасыға
болып себеп,
болып себеп,
Ағашты Түлкі
залым аралар ма!
залым аралар ма!
Тістеген ірімшігін Түлкі көріп,
Аяғын ептеп басып
жақын келіп:
жақын келіп:
«Уһ! - деді, -
көретін де күн бар екен,
көретін де күн бар екен,
Жүруші ем сырттан
асық болып өліп!
асық болып өліп!
Тамаша қарағанға түрің қандай,
Мынау көз, мынау
мойын, мұрын қандай!
мойын, мұрын қандай!
Гауһардай
қанаттарың жарқырайды,
қанаттарың жарқырайды,
Келісті қалай
біткен және маңдай!
біткен және маңдай!
Көркемдік сипатыңнан табылғанда,
Даусың да болса керек шырын-балдай!
Көптен-ақ
дабысыңды естісем де,
дабысыңды естісем де,
Болған соң келе
алмадым жерім шалғай.
алмадым жерім шалғай.
Сені іздеп келіп
тұрмын алыс жерден,
тұрмын алыс жерден,
Сұлу деп мақтаған
соң әркім көрген.
соң әркім көрген.
«Халық айтса,
қалып айтпайды» деген рас,
қалып айтпайды» деген рас,
Арман жоқ жанда
сені көріп өлген!
сені көріп өлген!
Көркіңді бітіре алман жазып хатқа,
Я сөйлеп жеткізе алман айтып жатқа.
Мен қайран:
«Неғып патша қоймаған?» - деп,
«Неғып патша қоймаған?» - деп,
Даусың да
сипатындай болған шақта!
сипатындай болған шақта!
Нұрынды күн
секілді көріп тұрмын,
секілді көріп тұрмын,
Шыдамай, бойым
балқып, еріп тұрмын.
балқып, еріп тұрмын.
Даусынды тым болмаса бір шығаршы,
Естуге құмар болып өліп тұрмын».
Мәз болып, мақтағанға насаттанып,
Қайтпасын, деп ойлады, сағы сынып.
Алыстан арып-ашып
іздеп келген
іздеп келген
Байғұстың кетсін
деді көңілі тынып.
деді көңілі тынып.
Өтірік мақтағанға Қарға еріп,
«Қарқ» етті
пәрменінше жағын керіп.
пәрменінше жағын керіп.
Ірімшік «қарқ»
еткенде жерге түсіп,
еткенде жерге түсіп,
Жеп алып Түлкі кетті жортып-желіп.
* * *
Қарасақ, көп адамдар Түлкі боп жүр,
Залымдық өтірік
пен мүлкі боп жүр.
пен мүлкі боп жүр.
Солардың сұмдығына
түсінбеген
түсінбеген
Қарғадай жұртқа
мазақ, күлкі боп жүр.
мазақ, күлкі боп жүр.
Жұрт едік аңқау өскен қазақ болып,
Далада кең сахара көшіп-қонып.
Алдаған
залымдардың тіліне еріп,
залымдардың тіліне еріп,
Жүрмесек жарар
еді мазақ болып.
еді мазақ болып.
- 82 просмотра