Талдырмаш қыз кемпір болып арбиған,
Бұла жігіт шалға айналып шалжиған,
Шалқалап кеп осы араға жайғасты,
Жер астында жеркемік боп қалды иман.
Өлгеннен соң, бізді аяма, басып өт,
Тірі күнде ардақ тұтсаң, қасқа етпей,
Өмір жайлы айтар ек сан өсиет,
Тұрғаны ғой тас жеткенмен, бас жетпей.
Обалыңа қалған сонау қара кемпір, қара шал,
Әуелден де жаралғансың арзымсыздау себеппен,
Жоқтан бардың бардан жоққа қақы бар ма таласар
Сондықтан да бұл фәниге жүре қойсын неге өкпең?
Адал тұрып, ақ жүрдім,
Тезіне көндім тағдырдың.
Арман мен мақсат көп те еді,
Азғантай ғұмыр жетпеді.
1985.
- 276 просмотров