Күн бүгін тұрып алды күреңітіп,
Шіркіннің ашылмайды реңі түк.
...Күреңіткен ауылдың сырт жағында,
Мені де отыр ма екен біреу күтіп.
Күн сияқты ол-дағы күреңітіп.
Кім күтсін, кім жоқтасын онда мені,
Күтетін бір махаббат болған еді,
Күте-күте күдерін үзген шығар,
Күреңіткен мына күн сол ма тегі?!
Бұл күнде
жоқ - әжелер, аталарым,
Кім күтсін, кімнен барып бата аламын.
Кім сейілтсін көңілді қападағы,
Кімге керек «дәрежем», атақ-арым?!
Мансап, атақ,
дәреже?!
Қайдан болсын.
Әлдеқашан
жығылған сайран-қосым,
Арсалаңып
алдымнан шығатұғын,
Қырда жатыр
қимасым, қайран досым.
...Күн бүгін
күреңітіп тұрып алды.
Көңілім күнге
қарап құбылады.
Аямасаң аяма!
Енді менде
Алынбаған не
әкеңнің құны қалды!?
- 126 просмотров