Әншілер (И. А. Крыловтан)

Көршіні көрші
шақырды,

Болды да сыйлап
ас бермек.

Қулығын ішке
жасырды:

Баланың әнін
есіттірмек.

Балалар шулап,
бақырды,

Ынтасы - даусын
білдірмек.

Қонақтың күйін
қашырды,

Басты ауыртты көп
дүрмек.

Алды-алдына
кетеді,

Қосылмайды
әндері.

Құлағынан өтеді

Құр айғай салған
сәндері.

Япырмай,
көрші-ай, не қылды?

Бас ауырды,
қаңғырды.

Құлағын басып
жалынды,

Қойғыза көр деп
құрғырды.

Тым-ақ даусы
күшті екен,

Бекер де емес
сенікі.

Сүйтсе де арақ
ішпеген

Есті ұлдар ғой
менікі.

Есі шықпай мұнан
да ішкен артық,

Қисыны жоқ
қышқырған не еткен тантық!

Автор:

ВЕРНУТЬСЯ