Өлең көп деп біреулер жазғырар ма
махаббат, сезім жайлы.
Олар, әттең, мендегі жазды ұғ-ар ма
жолдар келіп тұрғанда өзің жайлы.
Өзің жайлы -
өкініш, өсегі мен
құштарлығы тағы мол өмір жайлы:
құштарлығым қүн сайын өседі де,
қуаныштан тәттірек со бір қайғы.
Өмір - сенсің, бар жұртты ұмыттырып,
өзіңді құштыратын.
Ішіп-жеген жанарыңды үміт қылып,
күттіретін біткенше күш-қуатым.
Сенсіз жырмен жоқ менің тілдеспегім,
қайтем енді біреулер оны ұқпаса...
Бұл қүнәһар тірлікте жүрмес те едім,
өзіңмен жолықпасам.
1967
- 110 просмотров