Шығандап шыға шауып әп дегеннен

Барады дәурен өтіп "әттегенмен",

Әуелден әуселеңді білгенімде,

Жүрмес пе ем өзгелердей әктеп өлең.

Өйтпедім айтқыш деген атаққа аздым,

Атағын қияды ма "шатақты" азғын,

"Ақиқат іздегіш ең, көріп кел", - деп,

Жөнелтті жер түбіне, окоп қаздым.

Сол окоп болар, бәлкім, соңғы мекен,

Соңғы мекен тар болған оңды ма екен.

Далиған кең далаға қараймын кеп,

Дей ме екем "бұдан шықсам, қаңғып өтем"...

Орын жоқ бұл далада қаңғыбасқа,

Суыр боп сүңгімесең үңгіп астын.

Желкелер жер бетінен кеткеніңше

Жендеттер жігеріңді құм қылатын.

Сыраны бөліп ішіп, жендетіңнен,

Көр топырақ секілді көн бетіңмен

Көнесің... Көнбесіңе қоймас шығар...

Жеңіс жоқ жендеті көп жер бетінде.

Таба алар ақиқатты арақтан кім,

Бірі емен арақ сауған дорақтардың.

Жымиып жыртық дүниеге етем білем,

Жылпосқа іш бұрса өзі жаратқанның.