ВЕРНУТЬСЯ

Туған жерде тағыда

Тағы да
аштым туған жердің көрпесін.
Тағы
бастым көкірегіме қол төсін.
Желі анамдай маңдайымнан сипасын.
Демі әманда ғашық жардай өртесін.
Балдырғанын
аға болып құшамын.
Шалдың бәрін бала болып құшамын.
Құрбыларға жүрегімді жаямын.
Қарлығаш
боп аспаныңда ұшамын.
Жайығында жапырақ боп жүземін,
Жайлауында алысамын күземін.
Жер бетінің келбетіне көз тоймай,
Жыр бетіне тербетіле тіземін.
Өрмегінің бір тіні боп өрілем,
Жер- көгінің
бір түрі боп көрінем.
Дастанының бір жолы боп қосылам,
Достарымның бақыт
табам төрінен.
Қонақсыман астаналық ақын боп,
Бұл өңірде
бас ұстауға қақым жоқ.
Құлақ
берсе бопты «біздің бала» деп,
Артық сіңген еңбегім жоқ, ақым жоқ,.
Ардақтаса,
асыл тұтса кімді кім,
Бір деуші еді шыбын жаным, кіндігім.
Кіндігім бір туған
жермен менің де,
Анасын ұл әлпештейтін күн бүгін!
2
Өлеңтінің қармақ тартқыш қай жері,
Сайқұдықтың
сарымсаққа бай жері-
Көңілімнің көзі алдында бәрі де-
Киік оты
жұпарлаған сай желі.
Жатқа
білем барша түкпір- түкпірін.
Көкте құсын, жеріндегі түк түрін.
Қара айғырдың тарақ өтпес жанындай.
Қою еді
түндері оның тек бұрын.
О, ғажап- ау, қалай бүгін өзгерген!
Жоқ баяғы жеңге түндер «көз көрген».
Аспандағы құс жолындай жосылып,
Жерде жұлдыз
желілері кез келген
Көркем қызы, бөрі иті бар үй қайда''
Шымылдықтай,
шапағатты ши қайда?
Бізге талай
таяқ атқан қарт қайда?
Сол күн қайта бір минутын қимай ма?
Қашан олар
қош айтысып Қалысқан?
Көшелер ме
көз жаздырған таныстап?
Тоқта,
тоқта, анау тұрған әйел кім,
Неге ұрланып қарай берді алыстан?
Неге жүрек баяғыша
дір етті?
Әлде тани кетті ме асыл суретті?
Көненің
тек куәсі боп қалыппын,
Жасарған
жер жаңа сырып жыр етті.
Туған
ауыл, туған жер-ай, далам-ай.
Балаша мәз,
байсалдысың данадай.
Сенше түлеп, сенше өзгерсем арман не!
Тек өзіңнен
мені бөлек санама!
1964

Автор: 

  • 117 просмотров