Япырмай, мұнша шешен, мұнша батыр

Япырмай, мұнша шешен, мұнша батыр,

Көрінбей баяғыдан қайда жатыр?

Қит етсең, қиқу салып шыға келер,

Орнатып көз алдыңда заманақыр.

Қазақтың бұдан жаман заманында

Көрмеп ек ауруын да, аманын да.

Келмейтін бірі жуық маңайыңа,

Ет сыздап, шөңге кірсе табаныңа.

Жатқанда тектен текке топтан қуып,

Шықпап ед жаны ашитын дос пен жуық.

Бүгін де құдай оңдап, қатарға енсек,

Бәрінің көзі аларған, жүзі суық.

Жүргендей мен кенеліп, ақ та, көк те,

Сыртымнан сыбап жатыр тектен-текке.

Бауыр мен жүрегі бар біреуі 
жоқ,

Ауыз ашса ар жағында қап-қап өкпе.

Көрмеппін салмақ салып еш біріне,

Тимепті тілім сиық-кеспіріне.

Аты - астында, қасында - қатындары,

Өршеленер мұншама өштігі не?

Жабылардай көргендей түзден өлік,

Кетіп пе едік соншама құзғын болып?

Құдай қайтып жарылқар жүрген жұртты

Қызғанышқа мұншама тізгін беріп?

                                                                1998.