Жас Мағжанға

         Мағжан депті
біздің Бәкең баласын,                                               
    

Қарашығым, бүлдірген бөбек, адасым!

Сұрайсың ғой: «Қайдан келдің, аға?- деп,

Енді қайда жол тартып сен барасың?»

Бұл сөзіңе мен
айтамын, қарағым:                                                         

Ойдан шықтым,
ойға тағы барамын.

Көптен өзін
ұстамап ем қолыма,

Тотыққандай
болды мынау қаламым.

Оқасы жоқ, тотықса, енді ашылар,

Қаламымнан тағы сөзім шашылар.

Сен, бөбегім,
ержетерсің, өсерсің,

Толқындар да толқып-толқып басылар.

Мен туғанда ақын ағам келді де,                                                           

Келіп, маған ақ
батасын берді де.

Өс, бөбегім, жас балауса құрақтай,

Өмір - керуен, бір сәт тоқтап көрді ме?!