Ойламай отқа түскен неткен жанбыз,
Сөз ұқпас мылқау,
меңіреу, жүрген жалғыз.
Көрінбес көзге түртсе қараңғыда,
Япырм-ай, қалдық па енді тіпті таңсыз?!
Тақаулы тамағында өткір пышақ,
Тек жатыр тұяқ
серіппей сонда да аңсыз.
Тыңдамас,
сөзге түспес, ырыққа көнбес,
Болды ма қайран
қазақ тастай жансыз?
Жер кетті, жаның кетті, қам жемедің,
Құл болдың
қара табан енді малсыз.
(Лермонтовтан)
Абақтыдан құтқарып,
Сәулесін күннің көрсетші.
Қаракөз жанға қыз салып,
Қара жал жүйрік ат берші.
Жас сұлуды жүрекке
Қысып әуел сүйейін.
Сонан соң ырғып жүйрікке,
Желдей ұшып гулейін.
Есік берік, әйнек те,
Дариға, бірақ тым биік.
Қаракөзді аулақта
Жатқан шығар жат сүйіп.
Жарық сәуле, Айды, Күнді көрмеймін,
Жарты өлік, толық
өмір сүрмеймін.
Қуанышты, азат жүрген халықтың
He істегенін, не дегенін білмеймін.
Қор болды ғой қалың қайрат, есіл күш,
Абақтыда қолдан
келер қандай іс?
Ұйқы
тілеп, көзді зорға жұмамын,
Амал қанша, жұбанышым
жалғыз түс.
Жаңа түскен жас келін,
Кемпірлерге ас келін.
Орамал-шаршы бермесе,
Абұйырсыз
тас келін.
Алғанға қабақ шытпаса,
Сонда болар бас келін.
Жаңа түскен келіншек
Болмайды тіпті еріншек.
Құдайдың
берген тоқтығы -
Ac болады ірімшік.
Жас келіншек - тоқ қонақ,
Болмайды тіпті сұғанақ.
...Жан аға! Шықтым өлімнен,
Халімді менің көрсейші.
Жаның нұрға
көмілген,
Нұрыңнан ұшқын берсейші!..
