Мағжан Жұмабаев

          Ұнар, ұнамасын
қайдам,                                                                 

Қисса айтайын
Қаныш байдан -

Дорба сақал,
тырбық тапал,

Талайыңа таныс байдан.

Қаныш байың қойлы
бопты.                                                            

Қойлы бопты -
ойлы бопты.

Оның ойы оймақ
ауыз

Бір тоқал ғой, тойлы бопты.

Тойлы бопты, тоқал апты,

Қаныш байың қарқылдапты.

Ұл табуға міндетті екен,

Тоқал қасқа қысыр қапты.

        Жәмила!                                                                                                    

Мұнша неге
жүдедің?

Бетінде тамшы қан
жоқ қой.

Жаралы ма
жүрегің?

Тегінде, терең
зар көп қой!

Жәмила!                                                                                      
                

Себебі не?
Жалғанда

Серпілігі,
ойнап-күлмейсің.

Түнде жұрт ұйқтап
қалғанда,

Тыншып бір
ұйқы көрмейсің.

         Басқа жұрт аспан-көкке асып жатыр,                                                  

Кілтін өнер-білім ашып жатыр.

Бірі - ай, бірі - жұлдыз, бірі күн боп,

Жалтырап көктен нұрын шашып жатыр.

Таласып өнер-білім алып жатыр,                                                        

Күнбе-күн алға қарай барып жатыр.

От жегіп, көкте ұшып, суда жүзіп,

Тәңірінің рахметіне
қанып жатыр.

Ойламай біздің қазақ текке
жатыр,                                                         

Бір іске жанаса алмай, шетте жатыр.

        Жігер шіркін желінді                                                                     

Болат жеген қайрақтай.

Мешеу болды жүйрік ой

Кететін орғып айдатпай.

Қолды қардан оқ үзді,                                                                    

Ордаға байрақ байлатпай.

Өлер өмір, сөз қалар

Молаға қойған сайғақтай.

        Б а л a :

       Әкетай, мынау не үй ұзын мойын,                                                            

Тым ірі, ұлық ұстап
тұрған бойын?

Басына шыққан
адам білер еді-ау

Сырын айтпас қаракөк көктің ойын.

Тып-тыныш бұл
үйге, әке, кім барады?                                                 

Тыныштықта қасиетті кім қалады?

Биікте көк күңіреніп сыр айтқанда,

Бақытты кім көзінен жас тамады?

        Ә к е: