Үйдің іші ұйқыда, Түн ортасы шамасы.Көзін алмай бесіктен,Бөбек жатыр албырап.Бесікте бөбек ауру, Тербетіп отыр анасы.Үнсіз, меңіреу ұзын түн,Жел азынап тұр есіктен.Шөкиіп ана отыр,Жүрегіне біреу бізСұғып алып кеткендей.Үнсіз, меңіреу ұзын түн Шөккен қара бір нардай.Сарғайып, ана сарылып,Демігіп, қызып, қысылып,Ауық-ауық, селк етед,Әлденеден шошьшып.Селк етсе бөбек, ан
Қаһармен қарғып, шапшып, ақырып ұмтылған, Арыстанға қарсы шапқан ерлерің -Барқылдаған бір төбеттен қаймығып,Қалайша іздер таса, сая жерлерін?!Жазғытұрым көл боп жауған жаңбырың Жомарт ердің бергеніне жете алмас:Қапшық-қапшық алтын-күміс ер берер,Тамшылаудан жаңбыр асып кете алмас.Тамаша-ау жазғытұрым жеткенінде,Көк жылап, мазақ қып жер күлгеніндей.Жайнаған жердің жүзі алтын-күміс,Сақтық қып ерте Тәңірі көмгеніндей.Сопысынба, қара жүрек бол да қал, Тізе көрсең қара жүрек адамнан!К
Сынайын бір сақаны, Иірейін құрғырға,-Айттырғанға қалқаныТолды ма екен он жылға?Алшы түссең - болғаның,Тәйке түссең - тәуекел.Бүге түссең - құрығаның,Шіге түссең - ұрғаның.Таңмын өзім, ой, алда-ай,Өсіп қапты, апыр-ай,Әй, қыз деген кәпір-ай!Мен баяғы қалпымда.Алсам биыл, күрке аулақ,Жатар ек-ау екеуміз.Бір аяқ қатық тастап ап, Қойға кетсем мен күндіз.Қойды айдасам түс ауа,Ырғала басып, ыңыранып,Қатыным шықса қой сауа,
Мектептен (қайтты) Марияш, Әліппесі қолында.Шақырады оны атасы:«Кел, құлыным, кел мұнда».Марияш:«Ата, ата!»- дегенде,Атасы:«Кұлыным ата дейді ғой!»Марияш: «Бата, бата!»- дегенде,Атасы:«Құлыным бата дейді ғой!Бата десең, қарт атаңАйналсын сендей ботасын!Оқы, құлыным, әлім бол,Атаң берді батасын!».
Шын хакім, сөзің асыл - баға жетпес, Бір сөзің мың жыл жүрсе, дәмі кетпесҚарадан хакім болған сендей жандыДүние қолын жайып енді күтпес.Сөзіңе құлақ салып, баға бермей, Қисайып, қыңырайды жұрттың иттес!Бұртиып, теріс қарап: «Аулақ жүр!»- деп,Болды ғой жақын туған бәрі кектес.Тыныш ұйықта қабіріңде, уайым жеме, «Қор болды қайран сөзім босқа!»- деме.Артында қазақтың жас балаларыСөзіңді көсем қылып, жүрер жөнге!Ай, жыл өтер, дүние көшін тартар,
