ВЕРНУТЬСЯ

Абай Құнанбайұлы

Қарға мен бүркіт (И. А. Крыловтан)

     Қой жайылып
жаздыгүн 
Шыққан екен
қияға.
Аспаннан бүркіт
құйқылжып,
Сорғалап келіп
ыраға¹,
Бір қозы іліп ап
кетті
Құздағы қиын
ұяға.
Екпіні күшті ер
үшін,
Еңбек қылды жем
үшін
Ұядағы балаға.
Көрді де мұны бір
қарға,
Желікті бір іс
бастарға:

Бородино

       Айтшы, аға, неғып
жеңілдік
Мәскеуде емес
тегіндік,
Болған білем
соқтығыс,
Емес білем аз
жұмыс.
Ұмытпайды еш
орыс,
Бородинде
көргенді.
Ондағы біздің
адамдар,
Сендердей емес,
балаңдар.
Қиын тиді оларға
Аз кісі ақ қайтып
санарға.
Қол салмаққа
кәртечке

Дүйсенқұлға

      Саудайы ай, сауды
алмадың ау, сырқауды алып,
Бір пәлеге
жолықтың шырқау барып.
Ала жаздай
көгалды бір көрмедің,
Сары жұртқа
қондың ба ірге аударып?
 

Страницы