Ыбырай Алтынсарин

    Аса қадірлі Василий Владимирович!

  Сіздің 18
мартта жазған хатыңызды кеше ғана алып, оған казір жауап кайтарғалы отырмын.
Мектеп бітірушілердің емтиханында болу үшін Ырғыз бен Торғайға мен апрель айының 20 ларынан кейін бармақ
едім. Бұдан ерте Сіздің де, менің де ешқайда шыға қоюымыз, әрине, мүмкін емес; өйткені, кар кеше ғана ери бастады, еру түріне қарағанда жай ериді-ау деп ойлауға болады; сондықтан кашан
су жүре бастап, онық қашан өткел беретінін

      Сақып деген бір жақсы кісі мал жинамай жүріп, ақырында әл кеткенде қатты кедейшілік тартып, бір күні етігі болмаған соң жалаңаяқ далада жүргенінде, аяқтарын тас жыртып ренжіңкірепті: Сөйтіп
келе жатып, екі аяғы жоқ ағаш балдақпен жүрген бір
тіленшіге жолықты. Мұны көріп, Сақып ах ұрып айтты дейді:

- Әй кұдайым, ренжігеніме тоба
қылдым, шүкір саған - менің жүруге аяғымды аман сақтағаныңа;
мынау балдақты бишараға жаңадан
аяқ табылса, жалаңаяқта болса жүріп

     Аса қадірлі Василий Владимирович!

   Өкпеме суық
тигізіп алып, үш айдан астам уакыт төсек тартып
жатып алдым. Содан жаңада ғана басымды көтере бастадым, бірақ әлі де болса сауыға қойғаным жоқ, қатты-қатты
жөтелемін. Қарғыс атқан ауыруға тап болдым, бірақ не шара? Біз екеуіміздің
жүрісімізден алыс жолдар денсаулыққа
із қалдырмай қоймайтын болса керек, байкайсыз ба? Мені құрт ауруға шалдығасын деп те қорқытып жүр. Орынборға биыл қашан барарымды білмеймін. Торғай облысы жойылады екен,