Сен маған көктем боп кел,
нәзіктеу жанымды ұғатын.
Отты махаббатыңмен өктем боп кел,
асқақтығымды табындыратын.
Қазақтың әні боп кел
жүрегімді дірілдететін.
Сол әндердің сырлы әуен - нәрі боп кел,
жанымнан мұңым кететін.
Сен айтпай-ақ ұғардай түсінікпен кел
осы бір қалпыммен мені.
Тек анамның алдына кішілікпен кел -
қайғы шалмасын аяулы алтын іреңді.
Табындыр, тауып тізгінін бұла көңілдің,
сол шақта мүмкін өзіңе ғашық етпегің.
Сен, әйтеуір, ұмыттыр мынау өмірдің
мені толғандыратын қасіреттерін.
1971
- 337 просмотров