Төрт түлік мал,Қазақтың төрт құбыласын жайлаған,Бірін сойып,Біреуін белдеуіне байлаған.Есен-саулық сұрасса,Аман ба деп мал-жаның,Адам түгіл,Шаруаның жайын білген,Әй бабам. Қамымен сол малының ойға түсіп,Қыр асқан,Тіршілігі жылдан жыл,Ғасырларға ұласқан.Төрт түлік мал соңында салпақтаған халқымның,Талай-талай халіне куәгер ғой бұл аспан. Біреулердің алдынан жағып малы сан шырақ,Таңдайына өтіпті тірлік балы тамшылап.Байлығына құл болған барын аяп өзінен,Жолда қалып біреулер өліпті ғой қансырап.Достығына белгі деп астындағы атты алмасып,Жаңа туған сәбиге бір-бір тұяқ арнасып.Баба жолын ұрпағы әлі ұстанып келеді,Сый жасаса алдымен түлігіне жармасып. Барымта деп бір-бірін жаудай шапқан,Түн торып,Күн өтсе де жүр әлі мал соңында бірге еріп.Ақ шағылдар ішінде аптап қысып,Жел айдап,Әлі таумен тілдесіп,Төрт түлікпен күн көріп. Үйренсе де өмірден шат тұрмыстың әр жолын,Босатпайды матап мал өз қамымен бар қолын.Қайырылар өзгеден қайыр жоқ бұл түлікке..Қанға сіңген кәсіптен қалғысы жоқ әлде оның...
- 120 просмотров