Кейде қас, кейде жақын дос түнертіп,
Жүріпсің артыңа, ақын, бос күнә ертіп,
Көкейім күмбірлеген бұлбұл дейсің,
Бұлбұлың өмір сазын қоссын елтіп.
Беттесең: бұл дүние - жайсаң дүние,
Шеттесең: сайқал дүние, шайтан дүние.
Қойып кет, тұрар деп пе ең баста дәурен,
Сыраның көбігіндей шайпау дүние.
Бүгін ол көтергенмен талтаңыңды,
Күні ертең желге ұшырар қалпағыңды,
Асай бер ащысын да, тұщысын да,
Ұмытып жиіркену мен тамсануды.
Жүре бер, жұт ауасын, жыр ойлай бер,
Көліне көңіліңді құрайлай бер
Тәңірден тілеп жүрме таза тағдыр,
Былғаса ол, сен де оны лайлай бер!
Шабыттың шарпуы ғой көңіл деген,
Жөн оның көбігіне көмілмеген,
Айныса сайқал тірлік аймалаудан,
Кетерсің құшақтасып өлімменен.
1960.
- 490 просмотров