Кісі мен көлеңке

Айтайын бір
тентектің әңгімесін,

Демендер:

«Сөз ғып жазған
мұның несін?»

Есі ауыс көре
салып, қуалады

Өзінің ұстаймын
деп көлеңкесін.

Бұл қуса, көлеңкесі алыстады,

Жүгірсе, жүйріктігі қалыспады.

Қатты да, жай да қуды - ұстатпады,

Болғанша бар өнерін қарыштады.

Тентектің бір мезгілде кірді есі:

«Әуре боп қуып,
маған қажет несі?»

Осылай ойлап, қайта жүріп еді,

Артынан қуды енді көлеңкесі.

* * *

Кейбіреу Қыдыр дарып, қараса бақ,

Бейне бір осы
айтылған көлеңке нақ.

Қайрылмай,
қарағанда, бақ-дәулетке,

Артынан қуалайды
қайтарып ап.

Автор:

ВЕРНУТЬСЯ