Опыр - топыр...
Обыр - тобыр
Жолай көрмей орта түгіл шетіне,
Солған жүрек күн - күн санап тал жібектей сетінеп,
Тұрсаң болды кеуде тосып өкпек желдің өтіне,
Шуақ емес, ызғар қонып жаз да, қыс та бетіңе.
Елең етпей, қара қанжар қарш - қарш енсе етіңе,
Қарағаштай риза боп тастың тапшы ниетіне,
Бір міз бақпай біткеніңше қажала да кетіле,
Ештеңе алмай есіңе:
"Келдім, - демей, - керең дүниеге несіне?!"
Төзсең болды, тозсаң болды,
Көрмей түкке өкіне де, өшіге.
Ақыр бар ғой, бәріне де ақыр бар,
Тартылғанша айдын шалдар ақылдар,
Арыстандай атылар түбі ашу - зар -
Тойлап қалсын, ойнап қалсын пақырлар...
1989.
- 99 просмотров