Шат болсам шалқақтаған, селкектеген

Шат болсам шалқақтаған, селкектеген,

Жас көрсең жанарымнан мөлтектеген

Таңғалма: тіршіліктің уын, балын

Жүректі таразы қып өлшеп келем.

Сол мені от жалын қып лаулататын,

Сол мені ақ жаңбыр қып саулататын,

Құлпыртып алма ағаштай гүлге көміп,

Қуратып кәрі емендей жаурататын.

Кетеді қуратып күз, жылатып түн,

Жетеді қуантып жаз, жұбатып күн:

Тіршілік тойдырған ба, қандырған ба

Төлі ұлын табиғат пен уақыттың?!

Шат көрсең, жанарымнан нұр сұғынған,

Пәс көрсең, кірпігіме мұң бұғынған,

Мені емес, күшті болсаң, күстәнала

Пәтуасыз дүниені мың құбылған.