Төсекте тынши алмай
жатсаң түнде,
байырғы тыңшылардай
құлақ салып күздегі қайтқан қаздың
мұңды әніне қосылып сыңсыған жай,
тыңдашы үн шығармай:
қаз қайтады
(арманы мол жүректің аз ба айтары...),
ол әлі күн өзіңе сездірмеген
мендегі назды айтады.
Қоштасудың мұңдысы-ай, кездесуді
табиғат жазғай тағы.
Қаз қайтады
әуенімен елтітіп таңғы үмітке,
үміт-нәрсіз көңілге сән кіріп пе?
Қош айтыссын, қиылып қоштасусыз
сағыну жоқ, жоқ тіпті бал күдік те.
Ауруынан тұрмасын сезген жандай
қоштаспағай тек қана мәңгілікке...
1977
- 96 просмотров