Жердің жұмырлығы

         Оқудан қайтты жас Сапар,                                                      
             

Терде отырған ақсақал

Орын берді қасынан.

- He білдің, балам? He хабар?

Жұлып алды жас Сапар

Тақияны басынан:                                                                              

- Тыңдаңыз, міне, қария!

Жер деген - мынау тақия,

Тап осындай жұп-жұмыр,

Екі басы сопақ па?

Қараңыз енді Күн жаққа:                                                                  

Лампы мынау - Күнің тұр.

Домалай ма?

Домалайд!

Құламай ма?

Құламайд!

Бұл осымен болды ма?!

- Тоқтат мынау шіркінді,                                                              

Басы жұмыр
пенде енді

Жерді де жұмыр
қылды ма?

- Жоқ, ата, бұл - жағырафия,

Міне, сізге тақия!

Сенбеуіңіз жарамайд.

Домалай ма?

Домалайд.

Құламай ма?

Құламайд,

Тап осындай домалайд!

- Мынаны қалай
жүктейміз:

Біз неге құлап
кетпейміз?

Домаланса, мұнысы
не?

Сөздің қарашы қатасын!..

Құласаң,
құлап жатасың!

Жердің онда жұмысы не?!