Есенғали Раушанов

       Жаз да жетті-ау,

дегенше әне-міне,

Көз жүгіртем өткен күз әлеміне.

Басқа бір
күн жылытқан жаным мынау,

Қызғанамын бірақ мен сені әлі де.

Табысуды күтіп ек тек біз алдан,

Пәк едік қой, ойымыз жоқ-ты жалған.

Ал сендегі қызғаныш...

оны айтпаймын,

Оны айтпаймын, себебі

жеткізе алман.

Жеткізерім -

арамыз алшақтанды,

Өтеміз тек осылай аңсап мәңгі.

Жүргендейсің сен мені әлі күтіп,

Түнгі аэропорттарда қарсы ап таңды.

Жүректерден безініп жалыны кем,

        Саяқтарын үйірге сүйреп келіп,

Бұлт
көшеді шашаусыз түйдектеліп.

Сонау алыс жиекте әлсін-әлсін

Жалт ойнайды дыбыссыз иректеліп.

Зауза-мамыр түнінің аспаны бұл,

Дала бүгін қабағын ашпады бір.

Қалтырайсың сұп-суық
құшағымда,

Қалтырайды сұп-суық
тастағы гүл.

Суарылған семсердей өзге нұрмен,

Мен қорқамын мұң
толы көздеріңнен.

«Жұлдыз
біткен сөнген» деп күрсінесің,

Жұлдызыңның
туарын сезгеніңмен.

Домбырамның дауысын сүйгеніңмен,

       Тоқтады боран,

Тоқтады қары,

Құдай-ау, мынау көктем бе?

Бір күндей болған жоқ бәрі дағы,

Салауат деші өткенге.

Жапырақтары желге ұша берген

Жаяды тоғай кең құшақ.

Болдырған ол да мен құсап әбден,

Күледі тағы мен құсап.

Айта ғой деймін не тілеріңді,

Берейін бәрін, көк өскін.

Жұбатқым
келеді жетімегімді,

Жұбатпаса
да мені ешкім.

Қайығым тасқа соғылып әнтек,

Қайрылса дағы өр талап,

Жара жоқ менде, орыны
бар тек,

Жазылады ол да ертең-ақ.

       Әзер дегенде күн
батты-ау,

He деген ұзақ күн
еді.

һәм таныс, әрі
жұмбақтау

Мына бір кештің
реңі.

Күзден де мына
жалықтым,

Суймын, тоңам, сұрланам.

Қара бір шыңға барып Күн,

Қайырылып қарап тұр маған.

Қайырылып маған күледі ол,

Қалмай-ақ қойғын жолыңнан.

Тілеуің берсін, жүре бер,

Барамын бір күн соңыңнан.

Сенделген бұлттар сүреңі,

Қарасам, құтым қашырар.

Қабарып кеткен реңі,

Ағарып кеткен шашы бар.

Кенеттен үркіп шошыған

       Гүлбаршын көктем тұр билеп,

Тәж киіп алып гүлдерден.

Сынаптай сағым сырғи кеп,

Ағылып жатыр іргемнен.

Мырзашөл көркі мың күй боп

Самалдың пернелерінде,

Желкенді қырқып
жүрді үйрек

Жалбыз иіс көл кемерінде.

Су бетін олар сызғанда,

Суретім көрдім өзімнің.

Қыстақтан
шыққан қыздарға

Қададым сұғын
көзімнің

Қарлығаш-өнім, сен бүгін

Тіл қаттың зеңгір күмбезден.

Еркіндеу өскен еңлігім,

Есен-сау болшы тіл-көзден.

Еске алма, жаным, жабыға