Нағашыбек Қапалбекұлы

      Қой қораланар кезде абыр-сабыр  басылды. Үш күннен бері жанымыздан
шықпаған  ет жақын-ау деген жандар
да  бәсең қоштасып, шығып-шығып кетісіп
жатты.

    Рейс тағы да бір сағатқа
кейінге шегерілгендігін  естігенде
жолаушылардың ұнжырғасы тіпті түсіп кетті. Дүниеде күткен қиын. Амал жоқ,
аэропорттағы ең жылы да, тыныш жер - ресторанға кірдім. Бұрыштағы столға
жайғасып екі шөлмек сыра алдырдым. Жаныма егде кісі келіп отырды. Жүзі күнге
тотыққан. Тершіген маңдайын ысқылай сүртіп тастап, араққа тапсырыс  берді. Омырауындағы  гвардияшы белгісі  соғысқа қатысқандығын байқатады. Өзі көңілді,
әңгімешіл тым. Ә дегенінен ақ шүйіркелесіп кеттік. Арақтан маған да құйды. Күз

      Жағымсыз күлімсі иіс желке тұсымнан бұрқ ете түсті. Абажадай автобус ыңыранып, ары-бері теңселген сайын әлгі иіс ауық- ауық келіп, тіпті мазамды кетірді. Ақыры шыдамай, алдымдағы газетімді түсіріп алғансып түрегеп, бұрылып қарасам менен кейінгі ең соңғы орындықта өрімдей жап-жас қыз бен жігіт отыр.  

 Жігіт қылқиған ап-арық, беті көгеріңкі, көзінің төңірегі қарайып кеткен. Қасындағы бүйрек бет қыздың да жанарында ұшқын жоқ, семіп қалған жансыз қара тас дерсің. Екеуін көрдім де «Е, осылар екен ғой» деп кіжініп, қайта орныма отырдым. 

     Түске тырмыса күн жылынып, қар
соқта-соқта еріді. Төңірек түгел лайсаң, табан тірер тұстың бәрі іркінді су,
ыбылжыған балшық.

            -Әй, лақтырма!

Тышқан жағалы, тік иық пальтосының белін қынай
буынған толықша келіншек ұстап келе жатқан екі бөлкесінің біреуін жол жиегіне
түсіріп алды да, ылжырап су болған нанды ала сала анадай жердегі қоқысқа
арналған жәшікке тастай берді.

            -Әй, лақтырма деймін!

     Ән... Сенің  құдіретің неткен биік еді!

Міне, сен ән салып тұрсың.
Бірақ, жанымда  емес,  қалада. 
Телевизор  арқылы  көріп, 
өнеріңе тәнті болып,  сонау ауылдың  түпкірінде 
отырып саған  қол шапалақтаймын.
Ән әуелеп, биікке  шырқап барады. Менің
есіме ол күндердің  елесі  оралды. Еріксіз  ойға түседі, көз алдымнан тізбектеліп  өтеді...