Тұрмағанбет Ізтілеуов

Балаларым

Болсаңдар,балаларым,
хатқа ұста,

Төрден жай
аларсыңдар, тұрмай тыста.

Төр түгіл,
төменнен тимейді орын,

Жүрсеңдер
жалқаулықпен жазы-қыста.

Бақ қонып
бастарыңа, орнар ықпал,

Ілімнің бола
қойса кені ыдыста.

Қай жерде
қазынасы болса ілімнің,

Қабыңды қолыңа ал
да қыдырыста!

Көнертіп алып
жүрме зейініңді,

Заң азды, төресі
әділ жан жоғынан,

Тозды жұрт тойып
жейтін нан жоғынан.

Қыран құс қайда
ұшарын біле алмай тұр,

Алып жер
ашыққанда аң жоғынан.

Халық едік қара
шыбын қатарында,

Күнелткен кең далады
шаң жоғынан.

Жер жүзін жеті
қабат зұлымат басып,

Жол таппай жүдеді
жұрт таң жоғынан.

«Болар, - деп, -