Баллада

Құйынындай бесіннің

Құтырып жетті бір сұмдық.

Еш болды да есіл күн,

Әке-марқұм, ұл-мұңлық.

Құйын кетті құйғытып,

Әке қалды құм құшып.

Жер шұқиды жетім ұл

Жер шолмаған үй күшік.

Үй күшік үміт үрейлі,

Біле алмай кімге үрерді.

Үнсіз кешіп тіршілік

Үлес тимей түнерді.

Төбет болды - топқа ерді,

Төгіп те көрді көк терді.

Ол көздеген көк бөрі

Өзге бір азу бөктерді.

Қартайды, қайтты арыны,

Қажыды, қатты арыды.

Қарғаны қапты қасқыр деп,

Бұта деп бұтқа сарыды.

Шекесін шыбын шымшылап,

Іздейді кілең күн шуақ.

Ұйықтағанда ырылдап,

Оянады қыңсылап.

                                               1998.