Бетпақдала

Бедірейген тыр жалаңаш

Бетпақта Ел көзінен ұялатын бет қап па?!

Астымда атым аштан әбден бұралып,

Кегежектеп кейін тарта береді,

Тізгіннің де болмай қалды дегені.

Бетпақ дала.

Жол дегенді атама,

Жазған қазақ жарылған ба қападан,

Құла, дүзді кезе берген шиырлап,

Тайпақ ерде тайпаң жүріс жиі ырғап.

Жүз жол жүрсең, жүзін де шөл матаған,

Қалған мұра атадан.

Тас бауыр көк қыздырғандай табанды,

Тас төбеңнен таскөмір боп шағады,

Есуас шөл есіңді алып барады,

Топ-топ түскен тұяқтардың ізінде

Аппақ саздан аппақ жалын жанады.