Дүниені жұтып қояр секілді
Аларады әлемге әйнек не түрлі.
Әйнек сайын алас ұрған бір бас бар,
Әр бас сайын ойлар, ойлар арбасқан.
Ойлар, ойлар... белдеседі, көнбейді,
Әйнектерде ойдың шамы сөнбейді.
Дипломат көне томға сүңгиді,
Ал ғалымдар атом сырын үңгиді.
Әйнек сайын алас ұрған бір бас бар,
Әр бас сайын ойлар, ойлар арбасқан...
Ойлы өйнектер ойды әлектер көп бүгін,
От жанбайды әйнегінде тек мұның.
Босап қалған кресло секілді
Жезөкше де бұл әлемде өтімді.
Жезөкше де жүр талайдың мұңы боп,
Дүниеде бұның ғана құны жоқ.
Кеше ғана басында оның бақ тұрды
Бүгін, міне, бос шөлмектей лақтырды.
Көрсе мұнын жары ғана көреді,
Ерсе ізіне, тыңшы ғана ереді.
Байтақ әлем сират көпір тәрізді
Байқап басар әр адымды, әр ізді.
Көңіл байғұс шашын талдап жұлады,
Жетіп жатыр дүниеге бұның салған лаңы.
Жаңа сұмдық қан қанатын кең әлемге жайыпты.
Бәріне оның, бәріне оның мұның миы айыпты.
Қарғайды өзін дүние үшін бір қанішер кісі боп,
Ал дүниенің дүниемен ісі жоқ,
Бар болғаны бейбақ мұңлық балқылдайды, жылайды,
Дипломаттар цитаттармен таңдайларын шылайды,
Жезөкшелер балтырларын сылайды,
Налиды бұл, дүниеде ең айыпты кісі боп,
Ал дүниенің
Бұнымен де, дүниеңмен де ісі жоқ.
1963.
- 109 просмотров