Шуылдасын көп қарға

Түскен кезде ел тағдыры көкпарға,

Сөйлемеймін қалай тіл мен жақ барда?

«Әй!» демесем
ақындығым не керек,

Бір қыранға жабылғанда көп қарға.

Иманғали ортамызда жалғыз-ақ,

Имансыздар толып жатыр қапталда.

Қайдасыңдар, көбедей көп қайраткер,

Қара ниет қамшы сілтеп жатқанда.

Мәз болады, масайрайды біреулер,

Қызғаныштың қызыл отын жаққанға.

Көйлегі көк олар көпті не қылсын,

Көңілі тоқ оңай олжа тапқанға.

Қу ағаштан сөл шығарып соққанда,

Қайыршының қанын алар қаққанда.

Top құрады биік шырқап ұшқанға,

Ор қазады топтан
оза шапқанға.

Барлығы да бір
Алланың қолында,

Кім біледі кім
түседі қақпанға?

Арда туған
азаматым - Имашым,

Алғыс алған жақыннан
да, жаттан да.

Өнер үшін жұлып
берген өзегін,

Өрге сүйреп не бір қиын шақтарда!

Дуылдасын,
шуылдасын көп қарға,

Қарғаларға жаза
бар ма, сот бар ма?

Қырандарды
сақтасын тек құдайым,

Жанған оттан,
жаулар атқан оқтан да!..