Дамыл көрмей ерте-кеш,
Жұрттың қамын көп жедің.
Байладың белді, салып күш,
Тыныштық жүзін көрмедің.
Жағаластың жауменен,
«Бермеймін жұртым, жаным»,-деп.
Алыспақ болдың тауменен,
«Жұрт үшін төгем қаным»,- деп.
«Оян!- дедің жұртыңа,-
Бас көтеріп, тірлік қыл!»
Ақыл айттың ұлтыңа:
«Таста талас, бірлік қыл!»
Бір шешпедің беліңді,
Жұрт үшін уайым-қайғы жеп,
Сақтамақ болып еліңді:
«Қара күн алда, бекін»,- деп.
Менменсіген күшті жау
Көздеп тұрды ісіңді.
Қоймады сені есен-сау,
Алды қолдан күшіңді.
Қараңғы үйге
қамады,
Мейірімсіз өңшең тасбауыр.
Сорлыға Тәңірі пана-ды,
Болса да бейнет қанша ауыр.
Қиялға ескі бата бер,
Қайра өзіңді,
дәрмен не?
Уайымсыз, ойсыз жата бер,
Жұрт үшін
түстің. Арман не?
Көзін ашып, артында
Жұртың ойлар: «Бұл
қалай?
Тайынба, қорықпа, тартынба!»-
Деуші болар бірталай.
Ұмытпаған өз ұлтын
Қайратты жас жігіттер
Жұрт үшін салар мал-мүлкін,
Бірін бірі үгіттер.
Ұстасын,
жапсын, уайым жоқ:
«Қоймай қуса қорқақты
-
Батыр болар» деген көп,
Батыр ғып, одан не тапты?
Өрнек болар мұндай
іс
Кейінгі жанған жастарға.
Қайраттанып, күйіп іш,
Азуын шайнар қастарға.
Қараңғы болса қанша түн,
Жұлдыз сонша жарқырар.
Бұлт басса
да, алтын Күн
Бір шығар, жерді жарық қылар.
Келешек күнде қағазға
Алтынмен жазар атыңды.
Құшақтап
сүйер, қағазда
Көрсе жазған хатыңды.
Уайым-қайғы жұтады
Сені ойлап сорлы жұрт.
Аңдыған
жау ұтады,
Тәңірі, соның түбін құрт!
Саған көкте тілектес
Бұралған өңшең нәзік бел -
Періштелер жанында ес.
Қайғырма, рақат анық біл...
Мейірімі кең күшті Ием,
Сорлы жұртты оң баста.
Дұшпан -
құлаш, біз - сүйем,
Рахмет ұшқынын таста!
Көбейсін елде қайратты ер,
Жұрт үшін болсын қара тер.
Сорлы жұртты бастасын,
Жасаған, соған көмек бер!
- 244 просмотра