ВЕРНУТЬСЯ

        Жүрегімді

тәтті қиял, арманмен үлпілдеген,

сағынышым, ойым мен күлкім, денем -

бәрін алып қойдың сен, енді сенсіз

жүре алатын емеспін бір күн де мен.

Тәкаппарлау жалт еткен

көзімдегі ойнақы мысқылымды,

тиген жерін өртейтін ыстығымды

жұрдай еттің. Құдай-ау, қайда кеткен

менменшілдеу бойдағы күш бұрыңғы?!

Жаным елтіп шырқайтын таңдағы әнім,

жетелейтін ой-қырға арман-ағын -

бар асылым өзіңмен бір болғасын,

есі-дертім сен болып сандаламын,

ойлашы өзің - басқа енді бар ма амалым?

Мен өзіңнің алдыңда

әлсіреймін бойымда дым күш қалмай,

ойлайсың ба - бұл ісің қылмыс қандай:

мені тонап келесің жалғыз өзің

дүниені жаулаған Шыңғысхандай!

Қарақшыдай

ауыл сыртын жүретін торып талай,

мені еркіммен ұрладың жорықта жай.

Тілейтінім - өмірде енді маған

сенен басқа "ұры" адам жолықпағай!

1977