Айтуар Өтегенов

АМАНБАЙ –AТА, КЕШІР МЕНІ         1964 жылдың күзінде Құлсары поселкесінен Абай атындағы орта мектепті бітірген соң, Алматы қаласына барып, зоотехникалық –малдәрігерлік институтына түсе алмай ауылға келсем, біздің үй Жем бойындағы Алтынтапқан жайлауында отыр екен. Келе «Коммунизм таңы» кеңшарына көмекші шопан болып орналастым. Кәкем Оспан (әкемді осылай атайтынмын) отарды таңертең өргізіп, түске дейін жайып келеді де, мен түсқайта суатқа айдайтынмын.

немесе әкем айтқан әңгiмеден кейiнгi ой - Адамдар бар жаны iзгi,Халықтық боп кететiн.Туғызған не аңызды,Ақбөбек – қыз.Бекет – ұл.Не кездеспес адымға,Аттар кезде, көкешiм.Жүрсiн әркез жадыңда,Осы екi...Екi есiм.Әлсiздерге бiрi оның –Үмiт бердi, дем бердi.Жiгiттердi бiрi оның –Жүрегiмен меңгердi.Ұлы оның дәрi ойлап,Ара түстi кеселге.Қызы оның – арай нақ,Көрiк болды осы елге.Айтқанымды екi етпе,Ұғынып ал, жарығым.Шын ғашықтар – Бөбекке,Жәбiрленген - Бекетке,Сыйынады әлi күн...Алдыңда әлi түнегiң,Алдыңда әлi жарығың.Алдыңда әлi тiлеуiң,Алдыңда әлi бал үнiң.Жарығым!..Деген-дi әк

1985 жылдың ақпаны. Қарақұм. Каникул кезiнде ақ боранмен арпалысып, қоғам малын апаттан сақтап қалу жолында жан қиған Алматы зоотехникалық-малдәрiгерлiк институтының студентi Амандық Есбаев туралы сөз.

Ұлы композитор Құрманғазы демократиялық бағыттағы көзқарасы үшiн ұсталып абақтыға айдалғалы жатқанда анасы Алқа қоштасуға келедi.

Салған менi ақжелкендi Арманға,Туған жерге – Жем бойына барғанда.Түстi есiме бiр елесi бал күннiң,О, несi екен,О, несi екен,Бәрi ұмыт боп қалғанда?Кiм-кiмге де артар өмiр мол жүгi,Алтыншыда оқитынмын сол жылы.Бiр аруана сатып алды бiздiң үй,Түркменстан жаққа бастар – жол жыры.Жасырмастан жас парлаған көзі мұң,(Кiм түсiнер хайуанның сезiмiн).Жерсiнбедi Жемнiң суын, мол отын,Темiр кiсен қажытса да төзiмiн.Тұсау – темiр.