Ғафу Қайырбеков

      (Бикен Римова)

"Біздің Бикен!" деген сөзді сыйғызып,

Соғар едім ұста
болсам бір жүзік,

Арнар едім соны саған,
жеңеше,

Жетпіс жаста жас
келіндей тұрғызып.

Ондай менің жоқ қой, әттең, өнерім,-

Жүзік болсын
жазған осы өлеңім.

Жүзік тозар, ия болмаса жоғалар,

Ал өлеңнің тозбасына сенемін.

"Халық қызы", менің жеңгем Бикенім",-

Десем саған,
жақсы бағаң - бұл сенің,

Өнеріңе алпыс екі
тамыр мен

          Қорқамын, осы кәзір
неге мен?- деп, 

Болған соң өзім
дербес, егемен,-деп,

Сұраймын өз-өзімнен,
қуаттанам,

Сонда да тұрғандаймын
тағы елеңдеп.

Жібердік "шекті" бұзып, "араны" ашып,

Түбінде қаламыз
ба қара басып,

"Қыз
алып", қыз берісіп" дегендейін

Барады қара
шүршіт араласып.

"Қар жаумай, қазан үрмай" деген нақыл

Тал түсте біз қаламыз неге қапыл?

Үйіндей әкесінің
"әләуләйлап",

Мен таудан
түсіп келе жатырмын. Тауда - қар, төменде Наурыз. Оны мен естігенім болмаса,
көргенім жоқ. Былтыр бірінші рет мейрам есебінде халықтың қолына қайта берілді
деп естігенмін, «естіген құлақта жазық жоқ». Мен оны көруге онда асыққаным жоқ.
Қашанда арманды көруге асықпаған жақсы. Біз асығамыз ғой. Өйткені бір арманға
қол жеткізіп алған соң, екіншісіне ұмтылатын пенденің әдеті. Ал Наурыз - жеке
бастың арманы емес, халықтың арманы еді. Мен таудан түсіп келе жатырмын,

      Екі сегіз, Сегіз егіз -

Менің алпыс жылымсың.

Барлық өмірбаяным
мен

Бар ақиқат
шынымсың,

Кел, кәнекей, бар
тамырмен

Барлық қаным
жүгірсін.

Ризамын,
айналайын,

Әлі, жүрек,
шымырсың!

Сибка, Бәдеш, Деші маған:

Өмір, Ғафу, қызық қой!

Қызықтығын
дәлелдеуге

Балапандарың
тізіп қой!

Тізіп қой да,
қорша мені,-

Тірлік деген
сызық қой,

Сол сызықтан

      Осынау Ахаң, Ахмет Байтұрсыновтың
өлеңінің мәнісін кім қалай үғатынын қайдам, осы өленді айтқанда менің есіме өз лтым,
өз халқым - қазақ түседі, қазекем оралады.

Қаз едік қатар ұшып қаңқылдаған

Саңары сазға бойын саңыдаған.

Бір өртке аудан інін душар болып,

He алды төбемізден шарпылмаған.