ВЕРНУТЬСЯ

Парасатты тұңғиық

     Сейітжан Омаров жайын­дағы
естелікті қолға алуыма өңгеден бұрын ол кісінің мінезі себепші болды. Өзім іске
араласқан сонау 50-ші жылдардан бері Сейітжан ағайды тек Қазақстан Жазушылар одағынан
кездестіріп, ақыл-кеңес алушы едім. Қазақстанда айғайы естілмейтін, шуы
білінбейтін, ардың-дүрдің жүрісі бай­қалмайтын, улатып-шулатып жатпайтын жазушы
болса, ол жалғыз Сейітжан Омаров қана шығар. Ол кісі бір адамға дауыс
көтеріпті, кеуде көрсетіпті дегенді есіме түсіре алмай отырмын. Пенде болған

Страницы