Бір қазына

Жету үшін өмірдің гүл жазына,

Бәрімізге жетпей тұр бір қазына.

Оны табу мүмкін
емес, ағайын,

Қосылмасаң
жүрегімнің сазына.

Сол қазына сары
алтыңдай сусыған,

Қалың елден
табылмай тұр сыңсыған.

Жатыр ма әлде
жан аяғы баспаған,

Қияндардың
киянында бір шыған?

Белгісіз ғой
аспанда ма, жерде ме,

Жабыла кеп
іздемейді ел неге?

Періштенің қалтасында
жүр ме екен,

Көрінбейтін көзі тірі пендеге?

Табылмаса тыныштық жоқ төрімде,

Арба сынар, өгіз өліп өріңде.

Әлде мүмкін жасырынып жатыр ма,

Жеті атамның біреуінің көрінде?

Түбінде бір қайдан болсын ол шықпай,

Тағдырымыз тіске басқан талшықтай.

Күн қызғанда құритының тағы анық,

Көктемдегі көлге құймас шалшықтай.

Іздеп табу мүмкін болса, ағайын,

Айтқаныңның бәрін істеп бағайын.

Сүйіншіге киып қылдай жанымды,

Домбыраңның пернесіне тағайын!