Өлеңім...

       Өлеңім...

 
     Мен сені сүйем деп те айта аламын. 

Сен дедім, шарлап ойдың шартарабын.

Бесікте жатқанымда-ақ анам айтқан

Жырларын іштей, үнсіз қайталадым.

Мен, сірә, сонда бәрін ұғып қалдым,

/Дәл соны түсінер кім, сұрыптар кім?

Және де анашымның көз жасынан

Жаралып, жанарында тұрып қалдым.

Бұл тағдыр ақындарға тор құрмасын.

Жаныммен сездім қиын жол бұрмасын.

Өмірді ұғынсам деп , адасумен,

Жаттадым қанша тастың формуласын...

Ой қажаған санама серпіл дегем!

Жексұрындай қашады жел күн менен.

Қирап қалған күндері жан күймесі

Құдіретсің - өлеңім, өлтірмеген!