Жатқан жансыз көк
теңізге
Жеңілтек жел
жетсе келіп,
Қанатымен желпіп
түнде
Азғада дем кетсе
беріп;
Таппай дамыл
күрсінеді
Толқып теңіз
көпке дейін:
Жар жағалап сұрар
желді,
Шаршап әбден...
тыншыр кейін.
Білер ме жел көк
теңіздің
Күрсінумен
шыдағанын,
Берер ме жел
көктен іздің
«Сүй» деп тағы сұрағанын.
1936
- 196 просмотров